Laatste dagen in Mombasa

He hallo,

De tijd gaat erg snel hier in Kenia (geen idee hoe ze dat doen).
Het is nog steeds leuk om hier in het weeshuis te werken, vooral nu je de kinderen een beetje leert kennen.
Als je de verhalen hoort hoe de kinderen hier terecht gekomen zijn, dan is dat soms wel erg triest. Sommige kinderen zijn zelfs in afvalbakken gevonden.
Maar veel kinderen schijnen gelukkig wel snel weer te herstellen van de achterstand. In deze paar weken kunnen wij soms al een vooruitgang zien in het gedrag van de kinderen.
't is ook wel leuk om wat nieuwe dingen over baby's te leren.
Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat je een baby nooit boven je hoofd moet tillen als hij net een fles melk leeggedronken heeft ..
Ik was te laat om het te ontwijken.

Naast ons werk in 't weeshuis, doen we ook nog verschillende andere dingen. Zo hebben we afgelopen woensdag op het strand een 'free feetwash' aktie gehouden.
We boden voorbijgangers een gratis voetenwas aan en praten met hun over het bijbelgedeelte waar Jezus de voeten van de discipelen wast. Eigenlijk tot onze verbazing wilden heel veel mensen dit wel. Ook vonden ze het wel interessant om te horen dat Jezus dit gedaan heeft.
Het was dus erg leuk om te doen.

De sfeer in de groep is ook nog steeds prima, dat is op zich wel een wonder met deze tempraturen en met zoveel verschillende culturen en leeftijden (20-43)
Gelukkig kookt Solmari elke avond voor ons.
Haar Caribische gerechten zijn echt prima te eten.
Ik heb de afgelopen weken volgens mij meer knoflook binnen gekregen dan de in de 29 jaar daarvoor..
De twee Duitse verpleegsters zijn wel inspirerende mensen. Ze leven hier al een paar jaar in Afrika, en doen behoorlijk zwaar werk in de ziekenhuizen. 't is altijd wel interessant om te horen wat ze allemaal al meegemaak hebben.
Alleen hebben Duisters, jammer genoeg, de bijzondere gewoonte om onbedaarlijk hard te lachen om iets wat eigenlijk niet grappig is en om wat verdwaasd voor zich uit te kijken wannneer iets juist wel grappig is.
Maar goed, gelukkig zijn Koreanen en Canadezen vaak wel erg grappig dus vermaak ik me hier verder prima.

Volgende week woensdag gaan we dus naar het eiland Lamu. Ook daar gaan we in een weeshuis werken, de kinderen daar zijn wat ouder.
Verder moeten we elke avond een kerkdienst organiseren. Omdat de plaatselijk kerken meer wilden samenwerken, hebben ze ons gevraagd om samen met hun een soort congres te organiseren. Wij als studenten moeten elke avond anderhalf uur opvullen met zingen, preken en stukjes enzo. Dat wordt dus flink werken, maar wel weer leerzaam.
Lamu schijnt verder een heel mooi eilandje te zijn. Het is een autoloos eiland, maar met heel veel loslopende ezels.., het wordt ook wel 'Donky-island' genoemd. Ik ben benieuwd.

Het is wel grappig om hier vanuit dit internetcafe, de mensen hiervoor op straat te observeren.
Afrikaanse mannen hangen in de lome avondwarmte een beetje verveeld tegen de bontgekleurde muren.
Vanuit de talloze 'barbequekraampjes' op de stoep verspreid zich een vettige kruidengeur. Af en toe ronkt er een 'toek-toek' (riksja) voorbij.
Rechts van mij zit een van top tot teen in het zwart gesluierde vrouw sierlijk te msn'en. Links van mij doet een Indiaase jongen hetzelfde.
Oke, met deze poetische beschrijving sluit ik dit bericht af.

Bedankt voor het lezen,

Groeten Gerko