Palestijnse griep

Hallo lezers,

Ik kon even een tijdje niets van me laten horen, omdat ik een week ziek geweest ben.
Vorige week Dinsdagavond begon de koorst en de hoofdpijn. Dit werd de dagen erna alleen maar erger. Veel op bed gelegen dus, maar gelukkig kwam er vijf keer per dag muziek vanuit de moskee mijn kamer binnen. Dat was een nogal bijzondere ervaring, temeer omdat je door de koorst alles zowiezo al wat anders en intensiever beleeft als normaal. Maar goed alles moet je een keer mee gemaakt hebben toch.
Ik heb helaas dus ook de trip naar het noorden aan me voorbij moeten laten gaan. grrr.
Maar ik denk dat ik de trip binnenkort zelf wel een keer gaan maken tijdens een weekend.

Deze week zijn de lessen dus echt begonnen. Het onderwerp dat we deze week behandelen is: "De stem van God leren verstaan". Als Nederlander had ik hier natuurlijk wel wat kritische vragen over. Dat werd in eerste instantie toch snel gezien als desintresse, maar met wat uitleg van mijn kant werd dit ook wel weer gewaardeerd.

Trouwens, deze week kwam ik erachter dat de oprichter en directeur van deze opleiding uit Stadskanaal komt!
Maar hij woont hier inmiddels al weer twintig jaar met zijn Duitse vrouw, en is dus erg verinternationaliseerd.
Maar toch wel grappig om af en toe even grunnings met hem te proaten.

Het blijft bijzonder om zo van de Arabische wijk de Joodse wijk in te lopen. Meestal paseer je dan eerst wel wat Israelische militairen. Dat zijn vaak nog tieners, t is vooral wel grappig om van die tengere meisjes met zo'n zware M16 om nek wat te zien rondhangen al kauwgomkauwend.
Maar als ik bijvoorbeeld via de Damascuspoort de oude stad inloop dan loop je eerst een tijd rond omgeven door de arabieren. Maar hoe dichter je bij de joodse wijk komt des te joodser alles wordt, is nogal logisch natuurlijk maar het is wel een bijzondere ervaring. Vooral omdat de Joden er ook zo overtuigd Joods bijlopen in kleding en uitstaling.

Het is deze week Loofhuttenfeest in Israel. Veel Joden hebben daarom op het dak of in de tuin een hutje gebouwd waar ze deze week in wonen, om te herdenken dat God hun vroeger door de woestijn heeft geleid naar Israel.
(zie foto)

Vanaf volgende week ga ik een dagdeel per week werken in een kinderziekenhuis voor Palestijen. Het werk dat we gaan doen zal voornamelijk zijn dat we met de kinderen wat gaan vermaken en affectie geven. Ook is het plan dat we een nieuwe speelruimte gaan inrichten.
Het lijkt me erg leuk om wat intensiefer contact te krijgen met de Palestijen. De Palestijnen die ik tegenkom bij ons in de buurt en in de winkel zijn gewoonlijk erg aardig en spreken meestal goed engels.
Een paar vrouwelijk medestudenten zijn alleen al wel bekogeld met stenen door palestijnse jongeren, het zijn dus niet allemaal nobelprijskandidaten.

Samen met wat andere studenten ben ik van plan om dit of volgend weekend, een reisje naar de Dode zee en Ein Gedi (mooi nationaal parkje) te maken. Hierover hoop ik de volgende keer, met wat kiekjes, meer te vertellen!

Lezers, bedankt voor het lezen. Bedankt ook voor jullie leuke reacties op het eerste verslag!

Groeten Gerko